چرایی نهی از مخاصمه و محاجّه با خوارج بوسیله قرآن در بیان امام علی علیه السلام

Authorsمصطفی عباسی مقدم,سید محمد موسوی
Journalپژوهشنامه علوم حدیث تطبیقی
Page number۵۶
Volume number۳
IFثبت نشده
Paper TypeFull Paper
Published At۱۴۰۰/۰۳/۲۲
Journal GradeScientific - research
Journal TypeTypographic
Journal CountryIran, Islamic Republic Of

Abstract

امیرالمومنین در هنگامه صفین و جریان حکمیت، با فرستادن ابن عباس به سوی خوارج، وی را از ، بر پایه روایت مشهوری با ایشان بوسیله قرآن نهی فرمود. در اوان کلام بنظر می رسد آن حضرت با این استدلال که قرآن ”محاجّه“ یا ”مخاصمه“ پذیرنده وجوه گوناگون و دارای معانی احتمالی چند گانه است، از تکیه بر قرآن در مخاصمه نهی فرموده و محاجه یا مخاصمه با کمک سنت نبوی را به عنوان راهکاری موثر فراروی ابن عباس قرار می دهد. مهمترین پرسش در اینجا آن است که با عنایت به تاکیدات قرآن و سنت نبوی بر لزوم مراجعه و تمسک به قرآن در همه احوال بخصوص در فتنه ها، چرا آن حضرت در هنگامه فتنه ای مانند صفین، از احتجاج به قران و تکیه بر آیات وحی در برابر موضعگیریهای خوارج نهی فرموده است؟ ، در این جستتتار با روش توصتتیفی-تحلیلی و در نگاهی تحقیقی مشتتخگ گردید؛ اولا نستتبت ارجاا از قرآن به ستتنت نبوی نستتبت رجوا ملال به مَمّلّحقحقیقت مجستتش هتتدهت استتت گویی پهنه آیات قرآن از قبیح مفهوم استتت و مفهوم نیز میتواند تأویلهای متعددی را پذیرا باهد اما سنت نبوی- صورت و تجسش به نسبت معنی و حقیقت- به عنوان مصداق وجود یافته و امکان تغییر و تبدّل در آن وجود ندارد و به قول امام راه گریزی از آن وجود ندارد. ثانیا امیرالمومنین در مقام نهی مطلق و همگانی از محاجّه با قرآن نبوده استتت و این نهی خاص، به خاطر ویژگیهای دستتتگاه فکری و نظام اخلاقی مخاطبان ویژه آن یعنی خوارج بوده است.

tags: قرآن، سنت، محاجّه، مخاصمه، خوارج ،