توسعۀ بسترهای همرقابتی در زنجیره تأمین بهداشت و درمان در راستای تحقق سیاست‌های کلی نظام سلامت

Abstract

همرقابتی یکی از مهم‌ترین رویکردهای راهبردی است که می‌تواند به جبران کمبودها در زنجیره تأمین بهداشت و درمان کمک کند و نقش مهمی در تحقق سیاستهای کلان نظام سلامت در ایران دارد. همرقابتی می‌تواند در بسترهای مختلفی رخ دهد. شناسایی این بسترها به منظور اتخاذ تصمیمات بهینه ضروری است. این پژوهش به شناسایی این بسترها و اولویت‌بندی آن‌ها پرداخته است. در مرحله اول با رویکرد کیفی، مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته و تحلیل مضمون، 22 بستر برای تحقق همرقابتی شناسایی گردید. این بسترها در قالب 10 دسته اصلی گروه‌بندی شدند که عبارت‌اند از: «چانه‌زنی در قراردادها با بیمه‌ها برای تعیین تعرفه»، «مدیریت پسماند»، «اشتراک اطلاعات»، «منابع انسانی»، «مواد اولیه درمانی»، «سرمایه‌گذاری مشترک»، «خدمات پزشکی»، «تبلیغات و بازاریابی»، «تجهیزات پزشکی»، «تجهیزات غیرپزشکی». در مرحله دوم با استفاده از رویکرد اولویت ترتیبی (OPA) به رتبه‌بندی بسترها پرداخته شد و مشخص گردید «اشتراک اطلاعات» و «خدمات پزشکی» بیشترین اهمیت را از منظر خبرگان دارند. در سطح کلان، توسعه زیرساخت‌های اشتراک اطلاعات و ارائه مشوق به شرکت‌های فعال در این زمینه ضروری است. همچنین وجود تیم‌های مشاوره حقوقی و اقتصادی در وزارت بهداشت برای راهبری پروژه‌های همرقابتی الزامی است. در سطح خرد نیز لازم است بیمارستان‌ها در زمینه به‌کارگیری مدیران توانمند که امکان راهبری این پروژه ها را داشته باشند اقدام نمایند. همچنین توجه به بازارهای جدید در حوزه گردشگری سلامت نیز اهمیت بالایی دارد