نقش خودکنترلی و همنشینی افتراقی بر گرایش به مصرف سیگار

Abstract

هدف از این تحقیق، شناسایی و تبیین تاثیر همنشینی افتراقی و خودکنترلی بر گرایش به مصرف سیگار در بین دانشجویان خوابگاهی دانشگاه کاشان است. چارچوب نظری این پژوهش نظریه همنشینی افتراقی ساترلند و نظریه کنترل اجتماعی هیرشی می‎باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع پیمایشی است. نمونه آماری شامل 400 نفر از دانشجویان دختر و پسر دانشگاه کاشان می‎باشند که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل می‎باشند که با روش نمونه‎گیری تصادفی طبقه‎ای متناسب با حجم انتخاب شده‎اند. نتایج این تحقیق نشان می‎دهد که در رابطه با توصیف متغیر وابسته، توزیع میزان گرایش به مصرف سیگار در بین کل پاسخگویان، حاکی از آن بود که بیش از دو سوم (6/70 درصد) پاسخگویان گرایش به مصرف سیگار آن‎ها متوسط گزارش شده است. در حالی که حدود یک چهارم (0/24 درصد ) از پاسخگویان گرایش به مصرف سیگار پایینی داشتند. نتایج آزمون رگرسیون نیز بیانگر آن است که خودکنترلی تاثیر معکوس و همنشینی افتراقی، تاثیری مثبت بر گرایش به مصرف سیگار در بین دانشجویان دارد.