بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و نگرش جامعه محلی نسبت به بومگردی پایدار (مورد مطالعه: ساکنین روستای چی¬چی¬نی¬کوتی شهرستان لاهیجان)

Abstract

مقدمه: اهمیت بوم¬گردی پایدار به عنوان بخش کوچکی از صنعت گردشگری بر کسی پوشیده نیست. بر این اساس مطالعه رابطه عوامل مختلف با بوم¬گردی پایدار دارای اهمیت فراوانی می¬باشد. هدف پژوهش: هدف اساسی تحقیق حاضر، بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و نگرش جامعه محلی نسبت به بوم¬گردی پایدار می-باشد. برای تبیین ابعاد مسأله از نطریات بوردیو، پاتنام و اورامز استفاده شده است. روش شناسی تحقیق: برای انجام تحقیق حاضر از روش پیمایش استفاده شده و جامعه آماری در تحقیق حاضر شامل تمامی ساکنین 18 سال و بالاتر روستای چی¬چی¬نی¬کوتی شهرستان لاهیجان می¬باشد. برای تعیین حجم نمونه از نرم¬¬افزار pass استفاده شد که از این طریق حجم نمونه 103 نفر برآورد شده است. در این پژوهش برای جمع¬آوری اطلاعات نیز از پرسشنامه استفاده شده است. قلمرو جغرافیایی پژوهش: روستای چی¬چی¬نی¬کوتی شهرستان لاهیجان، یکی از بکرترین روستاهای ایران، واقع در شمال کشور می¬باشد که طبیعت آن از گزند انسان¬ها در امان مانده است. این روستا در استان گیلان، شهرستان لاهیجان، بخش مرکزی واقع می¬باشد. یافته¬ها و بحث: یافته¬های تحقیق نشان داده است که متغیر مشارکت (441/0) و متغیر اعتماد اجتماعی (202/0) به ترتیب، بیش-ترین و کم¬ترین تأثیر را بر متغیر نگرش جامعه محلی نسبت به بوم¬گردی پایدار دارند. همچنین یافته¬ها نشان¬دهنده تأثیر مثبت سرمایه اجتماعی (شبکه روابط، مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی) بر نگرش جامعه محلی نسبت به بوم¬گردی پایدار می¬باشد؛ به این معنی که با افزایش میزان سرمایه اجتماعی، میانگین نگرش جامعه محلی نسبت به بوم¬گردی پایدار افزایش می¬یابد. نتیجه¬گیری: اقدام به افزایش مشارکت مردم محلی در طراحی، اجرا و مدیریت طرح¬های بوم¬گردی پایدار می¬توان عاملی جهت افزایش میزان بوم¬گردی در منطقه مورد مطالعه باشد. رعایت هنجارهای اجتماعی جذب¬کننده و کنار گذاشتن هنجارهای اجتماعی بازدارنده گردشگری، شرایط مناسبی را برای توسعه بوم¬گردی پایدار شکل می¬دهد.