عوامل فردگرایانه مؤثر بر گرایش به رفتارهای پرخطر در بین جوانان شهر کاشان

Abstract

گرایش به رفتارهای پرخطر، از آسیب های اجتماعی فراگیر در بین جوانان است که علاوه بر شرایط اجتماعی و محیطی، تمایلات افراد محرک اصلی در گرایش به این رفتارها محسوب می شود. این پژوهش با هدف بررسی نقش متغیرهای عاملیتی و فردگرایانه در گرایش به رفتارهای پرخطر در بین جوانان کاشانی انجام شده است. روش تحقیق به کار رفته در پژوهش حاضر، پیمایشی و نمونه آماری پژوهش به تعداد 112 نفر از جوانان شهر کاشان بود که براساس فرمول کوکران، به روش نمونهگیری احتمالی متناسب با حجم به عنوان نمونه نهایی انتخاب گردیدند. پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ و اعتبار آن بر اساس نظرات افراد متخصص دانشگاهی تایید شد. برای تحلیل استنباطی و سنجش ارتباط بین متغیرهای مستقل و وابسته از تحلیل عاملی، آزمون های آماری همبستگی پیرسون و آزمونهای T مقایسه زوجی با استفاده از نرم افزارهای SPSS 25 استفاده شده است. است. یافته های پژوهش حاکی از این بود که بر اساس جنسیت، گرایش پسران بیشتر از دختران به رفتارهای پرخطر بوده است. همچنین نتایج آزمون فرضیات نشان داد که احساس تنهایی، داغ شکست، احساس تنهایی ناشی از شکست و تمایلات لذتجویانه با بروز رفتارهای پرخطر معنی دار بوده است. در نتیجه، می توان گفت که با کاهش کارکرد و نقشآفرینی خانواده و سایر عاملان جامعهپذیری، جامعه شاهد گسترش رفتارهای پرخطر و بازتولید آن در نسلهای بعدی خواهد بود.