رابطه ورزش و فعالیت بدنی با اقدامات مرتبط با خودکشی در دانشجویان دانشگاه کاشان

Abstract

هدف این مطالعه بررسی ارتباط ورزش و فعالیت بدنی با اقدامات مرتبط با خودکشی در دانشجویان بود. بدین منظور 348 داوطلب با دامنه سنی 23.325.46 سال از دانشگاه کاشان انتخاب شدند. این پژوهش از نوع مطالعه پیمایشی بوده و برای جمع‌آوری داده‌های تحقیق از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. جهت سنجش متغیر اقدام به خودکشی و میزان فعالیت بدنی دانشجویان به ترتیب از فرم کوتاه شده پرسشنامه (SBQ-R ) و نسخه کوتاه پرسشنامه بین‌المللی فعالیت بدنی استفاده شده است. در این مطالعه، برای بررسی اثر دو عامل فعالیت بدنی و مشارکت ورزشی بر اقدام دانشجویان به خودکشی از تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شده است. همچنین از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه مشارکت ورزشی، فعالیت‌بدنی و اقدام به خودکشی استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون بیانگر رابطه معنادار و منفی بین میزان مشارکت ورزشی و میزان فعالیت بدنی دانشجویان با اقدام به خودکشی می باشد. در این میان شدت همبستگی بین میزان فعالیت بدنی با اقدام به خودکشی با مقدار 0.233-=r بیشتر از شدت همبستگی میزان مشارکت ورزشی با اقدام به خودکشی با مقدار 0.125-=r بود. نظر به اهمیت شیوه‌ها و راهکارهای پیشگیرانه به دلیل بالا بودن فراوانی خودکشی و اقدام به آن در بین جوانان نسبت به سایر گروه‌های سنی، ورزش و فعالیت‌بدنی منظم در مقایسه با سایر روش‌ها، بهترین، مقرون به صرفه‌ترین، سهل‌ترین و مفیدترین شیوه برای کاهش اضطراب و افسردگی و سایر اختلالات روانی زمینه‌ساز خودکشی است و می‌بایست به عنوان درمان و راهکاری پیشگیرانه در گروه‌های سنی مختلف و خصوصا جوانان لحاظ گردد.