بازنمایی نقش گفتمان رسانه در نمایش معلولیت در فیلم «اینجا چراغی روشن است» منطبق بر رویکرد تحلیلی لاکلا و موفه

Abstract

سینما ابزاری قدرتمند و تأثیرگذار در جذب مخاطب است و برای بیان مسائل اجتماعی نقش بسزایی ایفا می کند. محقق در این پژوهش در پی یافتن پاسخ این پرسش ها است که چگونه گفتمان های طبیعی شده در فیلم «اینجا چراغی روشن است» ساختارشکنی می گردد؟ در فیلم های «اینجا چراغی روشن است» نقش معلولیت در تأثیر دال و مدلول چگونه است؟ در این پژوهش با بهره گیری از ساز و کار های نظریه لاکلا و موفه, ایدیولوژی نهفته در فیلم مذکور مورد بررسی قرار گرفته و همچنین چگونگی چیدمان شکنی گفتمان های طبیعی شده در فیلم و نقش معلولیت در تاثیر دال و مدلول تحلیل گردیده است. این پژوهش با بکارگیری از رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی لاکلا و موفه و به روش توصیفی تحلیلی به بحث و بررسی نقش رسانه در بازنمایی معلولیت در مسائل اجتماعی در فیلم سینمایی «اینجا چراغی روشن است» پرداخته در پژوهش حاضر, فیلم های سینمایی ایران به عنوان جامعۀ آماری و دو فیلم معرفی شده به شیوه هدفمند به عنوان نمونه تحقیق تحلیل و بررسی قرار شده است. با توجه به یافته های پژوهش مقوله معلولیت در چهارچوب سینما و فضای تصویری متاثر از این رسانه, به خوبی از طریق نمایش جنبه های متفاوت زندگی افراد معلول دیده می شود. معلولیت و به تبع آن مفاهیمی که از بستر آن برمی خیزد نظیر عدالت اجتماعی, در متن جامعه و چگونگی برخورد افراد مختلف با معلولین به خوبی به چشم می خورد. در این میان روش تحلیل پساساختارگرای گفتمان می تواند ابزار کارآمدی در چگونگی به تصویر کشیدن معلولیت و عدالت اجتماعی به مثابه عناصری از توسعه اجتماعی از کانال رسانه باشد. این رویکرد با استفاده از روش شناسی لاکلا و موفه و تبیین جامعه شناختی آن مورد تحلیل قرار گرفته است که بیانگر به حاشیه رانده شدن گفتمان توانمندسازی در سینمای ایران است.