مطالعه رابطه بین کیفیت آموزش الکترونیک و پریشانی روان شناختی دانشجویان دانشگاه شاهد تهران

Abstract

هدف: این مطالعه به بررسی رابطه بین کیفیت آموزش الکترونیکی و پریشانی روان‌شناختی در دانشجویان می‌پردازد. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر کمی می‌باشد و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شاهد است که تعداد آنها 6852 بوده و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 610 نفر تعیین گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که بین سهولت دسترسی در فضای مجازی و پریشانی روان شناختی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و شدت رابطه در حد متوسط می‌باشد (426/0-)، بین زیر ساخت‌های یادگیری الکترونیکی و پریشانی روان‌شناختی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و شدت رابطه در حد (302/0-) بوده است، بین تعاملات در فضای مجازی و پریشانی روان‌شناختی هم رابطه منفی و معنی‌داری وجود داشته است و شدت رابطه در حد متوسط بوده است (399/0-)، بین کیفیت محتوای مطالب ارائه شده در فضای مجازی و پریشانی روان‌شناختی هم رابطه مثبت و معنی داری وجود داشته و شدت رابطه در حد متوسط بوده است (423/0-) براساس نتایج بین کیفیت آموزش الکترونیک و پریشانی روان‌شناختی دانشجویان رابطه منفی و معنی‌داری داشته است (447/0-). نتیجه‌گیری: دانشجویانی که آمادگی کمتری برای یادگیری آنلاین داشتند، تنش‌های روانشناختی بیشتری در حین یادگیری الکترونیکی را تجربه کردند. یافته‌های پژوهش بر ضرورت توانمند سازی دانشجویان برای یادگیری آنلاین، غربالگری اختلالات روانشناختی و تامین منابع حمایت‌های و مشاوره ای جهت ارتقاء سلامت روانی دانشجویان تاکید می‌نماید.