اثرات گردشگری اجتماع محور در توسعه روستایی زاگرس میانی

Abstract

این بخش گردشگری در عصر حاضر، به عنوان یکی از مهم¬ترین فعالیت¬های درآمدزا و جهش¬دهنده به اشتغال در اغلب کشورهای جهان، مطرح شده است. براساس آخرین داده¬های UNWTO، گردشگری بین¬المللی در 5 ماه ابتدایی سال 2022 با آماری نزدیک به 250 میلیون گردشگر، بازگشت قابل ملاحظه¬ای را نسبت به دوران قبل از همه¬گیری کرونا تجربه کرده است که بیشترین رشد متعلق به اروپا و آمریکا است. گردشگری در توسعه مناطق و نواحی مختلف نقش بسزائی را ایفا می¬نماید و به دلیل مجاورت و استقرار جاذبه¬های متعدد، متنوع و معتابه گردشگری در نواحی روستایی، اثربخشی توسعه جریانات گردشگری در روستاها، انکارناپذیر است. در بین گونه¬های گردشگری، گردشگری اجتماع¬محور به جهت اثرات مثبتی که در حفظ و اشاعه فرهنگ¬های بومی و محلی و همچنین ظرفیت¬سازی برای توسعه جماعات محلی دارند، از اهمیت و جایگاه ویژه¬ای برخوردار است. کلان¬منطقه زاگرس میانی با در بر داشتن 7 استان کشور، جمعیتی 12 درصد جمعیت کل کشور را در 6/7 درصد از مساحت کشور در خود جای داده است. این پژوهش با هدف مطالعه و بررسی ظرفیت¬ها، قابلیت¬ها و استعدادهای کلان¬منطقه زاگرس میانی، در حوزه گردشگری اجتماع¬محور انجام شده است و در نهایت به بررسی اثرات این گونه از گردشگری در توسعه روستایی، می¬پردازد. این پژوهش به لحاظ ماهیت توسعه¬ای است که با ترکیب روش¬های توصیفی و تحلیلی به بررسی مفاهیم اصلی پژوهش از جمله :گردشگری، گردشگری اجتماع¬محور، توسعه روستایی و همچنین معرفی منطقه زاگرس میانی به عنوان محدوده موردمطالعه و قلمرو جغرافیایی پژوهش پرداخته است. سپس اثرات این گونه از گردشگری در توسعه روستایی این کلان منطقه را مورد مطالعه قرار می¬دهد. در بررسی موارد پیش¬گفته، مشخص گردید که منابع و جذابیت¬های متعدد فرهنگی و اجتماعی گردشگری منطقه می¬تواند به عنوان عاملی مهم و تحول¬آفرین در توسعه روستایی در ابعاد مختلف از جمله : تنوع¬بخشی و جهش اقتصادی و همچنین ایجاد فرصت¬های شغلی و بهبود سطح رفاه و معیشت روستاییان باشد.