روزآینده، شهرآینده، آینده شهر، سیطره فنّاوری و هوشمندسازی یا تحیّرجغرافیای اندیشه انسانی

Abstract

توسعه شهرنشینی توأم با افزایش نسبت شهرنشینان به روستانشینان، زمینه¬ساز تغییر و تحولات شگرفی در نظام¬های سکونتگاهی و زیست انسانی در جهان گردیده است. شهری شدن جهان و جهانی شدن شهر، اندیشه انسان قرن بیست و یکم را بیش از پیش به روزهای فراروی حیات انسان و کره¬زمین و آینده شهر در پرتو ضرورت¬ها و الزامات فنّاوری و هوشمندسازی به خود مشغول ساخته است. این پژوهش که از نوع پژوهش، مروری است از لحاظ ماهیت توسعه¬ایف از نظر روش گردآوری اطلاعات مروری-اسنادی(کتابخانه¬ای) و از نظر روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش¬های توصیفی و تحلیلی بهره گرفته است. در این پژوهش که با هدف شناخت مهم¬ترین زمینه¬ها و بسترهای شکل¬دهنده سیمای آتیه شهرها در جهان و ایران به انجام رسیده است، ضمن پرداختن به این امر که فنّاوری و هوشمندسازی چه اثراتی بر شکل و ماهیت زیست انسان شهری خواهند داشت، دوگانگی پذیرش و یا عدم پذیرش سرعت این دو پیشران آینده شهرهای آینده در فردا را نیز بررسی می¬نماید. در مجموع می¬توان اهمّ نتایج این پژوهش را تفاوت¬های معنادار رویکردهای برنامه¬ریزی توسعه پایدار شهری، الزامات جدید شهرسازی با لحاظ تحولات جمعیتی، معیشتی و بروز نیازهای نوین شهرنشینان، توجه به حفاظت از محیط¬زیست شهری، جانمایی¬های متفاوت مراکز خدمات بر پایه وقت و زمان، آمایش شهری نوین و حفاظت از محیط¬زیست شهری، پیشران¬های جدید توسعه شهری آینده خواهند بود. بدیهی است، اندیشه متحیّر انسان در فراسوی توسعه شهری آینده، از رهگذر شناخت عمیق فلسفی، ماهیتی و فنّاوری¬های هوشمند اطلاعات و ارتباطات، دانش¬محوری و بر بستر برساخت¬های مکانی-فضایی فرامدرن برآمده از نظام¬های نوین اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به مدیریت شهری خواهد نگریست.