بررسی میزان تطابق تغییرات خیابان چهارباغ اصفهان با ضوابط و استانداردهای جانبازان و معلولین جسمی-حرکتی

Abstract

خیابان چهارباغ اصفهان متعلق به دوره صفوی یکی از زیباترین پیاده¬راه¬های جهان، به عنوان یک مرکز تعامل اجتماعی موفق در شهر اصفهان عمل می¬کند. در گذشته افراد دارای معلولیت به عنوان سربار جامعه تلقّی¬ و در طراحی¬های شهری توجهی به نیازهای زیستی ایشان نمی¬شده است. این امر باعث طرد شدن و دامن¬زدن به مشکلات روحی و جسمی معلول می¬گشته است. تا پس از جنگ جهانی دوم و اضافه شدن جانبازان به خیل عظیم افراد دارای معلولیت، سازمان حقوق بشر در صدد تهیه و تنظیم ضوابط و استانداردهای آن¬ها در محیط¬های شهری برآمدند و رفته رفته، جوامع ملزم به مناسب¬سازی معابر شهری موجود و طراحی اصولی معابر جدید شدند. این خیابان هم به عنوان مهمترین خیابان شهر اصفهان، طی چند سال گذشته دستخوش تغییرات و تبدیل به پیاده¬راه شده است. اهداف: هدف این تحقیق بررسی میزان انطباق مناسب سازی این خیابان با ضوابط و استانداردهای افراد دارای معلولیت است. روش تحقیق: در این مقاله مطالعات نظری، میدانی و انطباق با استانداردهای جهانی به روش توصیفی-تحلیلی پرداخته شده¬است. یافته¬ها: با مقایسه وضعیت این خیابان قبل و بعد از تبدیل شدن به پیاده¬راه، دیده شد بسیاری مشکلات پیشین که مربوط به شبکه معابر و مبلمان بوده برطرف شده ولی مشکلاتی از قبیل پارکینگ، پیوستگی مسیرها و برخی مبلمان همچنان به قوت خود باقی است. نتیجه گیری: با رفع موانع باقیمانده (شرح در مقاله)، این محور می¬تواند الگویی برای طراحان شهری در آینده و زمینه ساز حضور افراد دارای معلولیت در جامعه، تعامل و تبعات مثبت آن باشد. معایب کنونی خیابان توسط نگارندگان با عطف به ضوابط و استانداردهای طراحی شهری برای بازنگری طراحی پیاده راه وراهکارهایی جهت اصلاح، ارائه شده است.