نظام های فضایی (باز، نیمه باز و بسته ) در خانه های سنتی اصفهان

Abstract

نقش نظامهای فضایی آن گونه که در معماری سنتی موجب یکپارچگی فضا میشده؛ در معماری معاصر ادامه نیافته است؛ عاملی که در خانههای سنتی نقش مهمی را به عهده داشته و موجب پیوستگی، ارتباط و اتصال فضاهایی با کیفیات و کاربریهای گوناگون شده و در راستای تحقق کل واحد صورت میگرفته است. این مسئله به علت لزوم یکپارچگی در عین حفظ کیفیات گوناگون فضایی مورد توجه است؛ در گذشته از فضاهای باز، نیمه باز و بسته در جهت ایجاد سلسله مراتب، تعادل و... به منظور شکل گیری نظام عینی و معنایی استفاده میشد. چیزی که در معماری معاصر به درستی تبیین نشده است. بر مبنای عوامل ذکر شده، پژوهش حاضر سعی دارد تا با معرفی نظامهای فضایی و چگونگی ارتباط آنها به بیان یکپارچگی بپردازد. پژوهش در پی معرفی نظامهای فضایی و چگونگی قرارگیری آنها در ارتباط با یک دیگر است. به این ترتیب، ابتدا به بررسی مفاهیم فضای باز، نیمه باز و بسته و عناصر مرتبط با آن پرداخته؛ سپس نظامهای کلی حاکم بر خانههای سنتی اصفهان شرح داده میشود؛ و مبتنی برآنها، و ارتباط میان عوامل یاد شده؛ نتیجه میشود اندیشهای پیچیده در ورای هر طرح گنجانده شده که با عبور از مرز سادگی، سادگی مخصوص به خود را عیان میسازد