تحلیلی مفهومی بر چیستی باز آفرینی شهری و جایگاه آن در احیای بافت های شهری

Abstract

دیدگاه‌های بهسازی و نوسازی شهری به‌ویژه از قرن نوزدهم تا به امروز، دوره‌ها و مراحل مختلفی را پشت سر گذاشته و هر دوره‌ای رویکرد و نوع نگاه خاصی را بر مبنای شرایط زمانۀ خود مدنظر داشته است و دست‌اندرکاران در هر مقطع زمانی با وقوف بر نقاط ضعف هر رویکرد سعی در اصلاح آن داشته و بدون رد کامل رویکرد قبلی، در راستای تکمیل آن تلاش کرده‌اند. در چند سال اخیر رویکرد بازآفرینی شهری باهدف در نظر گرفتن ارزش‌های مختلف و متفاوت بافت‌های تاریخی، مناسب‌ترین راه برای مداخله در آنها شناخته‌شده است لذا توجه به بافت‌های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل‌شده به‌گونه‌ای که سازمان‌های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینى بافت‌های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت‌ها را در دوره‌های مختلف زمانی مطرح نموده است، مرمت و بهسازی شهری به‌صورت فعالیتی یکپارچه و همه‌جانبه نگر درآمده که جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی زیست‌محیطی و کالبدی و ایجاد شرایط مناسب جهت دستیابی به توسعه‌های همراه با پایداری و توسعۀ پایدار در آن لحاظ می‌گردد. بازآفرینی شهری، یک اصطلاح عام است که مفاهیم دیگری نظیر بهسازی، نوسازی، بازسازی و روا نبخشی شهری را دربرمی گیرد. بازآفرینی شهری به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوباره زنده شدن شهرها می‌باشد تحقیق حاضر به اهمیت بازآفرینی شهری و اهمیت آن در احیای بافت‌های شهری پرداخته روش تحقیق این مقاله توصیفی تحلیلی بوده و از نوع کاربردی است و روش جمع‌آوری اطلاعات اسنادی – کتابخانه‌ای می‌باشد.