مدلسازی ساختاری تأثیرعوامل زمینهای در توسعه حملونقل فعال در دوران اپیدمی کرونا در شهر دورود

Abstract

. این بحران فرصتی منحصر به فرد برای طراحی مجدد برنامههای حمل و نقل شهری به شیوهای پایدارتر و و مقاومتر را فراهم کردهاست. هدف اصلی پژوهش حاضر ارزیابی تأثیرعوامل زمینهای در توسعه حمل و نقل فعال در دوران اپیدمی کرونا در شهر دورود می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی و بر اساس روش توصیفی – تحلیلی میباشد و با ابزار پرسشنامه محقق ساخته تأثیر عوامل زمینهای از جمله سن و جنس و تحصیلات و... را بر حمل و نقل فعال در دوران اپیدمی کرونا مورد بررسی قرار داده است. جامعه آماری پژوهش شامل 180 نفر از ساکنان شهر دورود میباشد که با استفاده از نرم افزار sample power و سطح اطمینان 95 درصد محاسبه شده است. برای مدلسازی اثرات از مدلسازی معادلات ساختاری در نرم افزار amos بهره گرفته شده است. تحلیل یافتههای منتج بیانگر آن است که عامل اجتماعی و سلامت در کنار هم با وزن عاملی 94/0 بیشترین بار عاملی و پس از آن عامل اجتماعی با بار عاملی 94/0در رده دوم و عامل اقتصادی با 60/0 کمترین بار عاملی را به خود اختصاص دادهاند. در میان عوامل زمینهای موثر نیز سن با بار عاملی 68/0 موثرترین عامل و فاصله از مرکز شهر به عنوان دومین عامل موثر و پس از آن جنسیت و تحصیلات بیشترین اثر را در میان عوامل زمینه ای داشتهاند و درنهایت درآمد خانوار با بار عاملی 18/0 کمترین تأثیر را در انتخاب حمل و نقل فعال در دوران شیوع اپیدمی کرونا داشتهاند