اثربخشی آموزش هوش هیجانی با میانجی‌گری خودکارآمدی اجتماعی بر اضطراب اجتماعی و کمال‌گرایی دانش‌آموزان دختر

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی با میانجی­گری خودکارآمدی اجتماعی بر اضطراب اجتماعی و کمال‌گرایی دانش­ آموزان دختر انجام شد. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی صورت گرفت. جامعه آماری کلیه دانش­ آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان کاشان در سال تحصیلی99-98 با حدود تقریبی 6000 نفر بود. از میان 120 نفر از دانش‌آموزان یکی از مدارس دخترانه ابتدایی شهرستان کاشان که به شکل نمونه ­گیری دردسترس انتخاب شده بود؛ 20 نفر که بالاترین و 20 نفر که پایین­ ترین میزان خودکارآمدی اجتماعی را داشتند، انتخاب شد و در نهایت با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه (2 ساعته) تحت آموزش هوش هیجانی بر مبنای نظریه هوش هیجانی گلمن (1995) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده ­ها نیز پرسشنامه ­های اضطراب اجتماعی (کانور، 2000)، کمال‌گرایی (هیل و همکاران، 2004) و خودکارآمدی اجتماعی (کنلی، 1989) بود. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش هوش هیجانی باعث کاهش اضطراب اجتماعی و کمال‌گرایی سازش ­نیافته و افزایش کمال‌گرایی سازش­یافته در دانش ­آموزان می­شود. همچنین نتایج نشان داد خودکارآمدی اجتماعی در تأثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی و کمال‌گرایی سازش یافته نقش میانجی‌گری دارد (0/05>P). ولی در تأثیر آموزش هوش هیجانی بر کمال‌گرایی سازش نیافته نقش میانجی ندارد (0/05