پیش‌بینی تحمل پریشانی براساس شفقت‌ورزی به خود: نقش واسطه‌گری راهبردهای تنظیم هیجان

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی تبیین نقش واسطه‌گری راهبردهای تنظیم هیجان در رابطه بین شفقت‌ورزی به خود و تحمل پریشانی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1400-1401 مشغول به تحصیل بودند که از بین آن‌ها 90 دانشجو به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس تحمل پریشانی سیمون و گاهر ، پرسشنامه شفقت‌ورزی به خود نف و راهبردهای تنظیم هیجان گروس و جان را تکمیل کردند. پس از گردآوری داده‌ها، فرضیه‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 و روش تحلیل رگرسیون سلسله‌مراتبی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد رابطه شفقت‌ورزی به خود و تحمل پریشانی مثبت و معنادار است. همچنین، رابطه شفقت‌ورزی به خود و تحمل پریشانی با میانجی‌گری راهبردهای تنظیم هیجان معنادار بود. بدین معنی که خودشفقت‌ورزی با افزایش راهبردهای کارآمد و سازگارانه تنظیم هیجان باعث افزایش تحمل پریشانی می‌شود. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که تحمل پریشانی دانشجویان می‌تواند با عواملی مانند شفقت‌ورزی به خود و راهبردهای تنظیم هیجان افزایش یابد.