اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی روان شناختی مادران کودکان اتیسم

Abstract

مقدمه: تولد کودک اوتیسم ضرب ههای مخربی را بر سازگاری و بهزیستی روانی خانواده ها وارد می سازد. به نحوی که خانواد ههای کودکان اوتیسم مشکلات سازشی بیشتری نسبت به والدین کودکان عادی دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روا ندرمانی مبتنی برکیفیت زندگی بر بهزیستی روا نشناختی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم بوده است. روش: این مطالعه نیم هآزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا گردید. جامع هآماری شامل کلیه مادران دارای کودک اوتیسم مراجعهک‌ننده به مرکز اوتیسم شهرستان کاشان در پاییز سال 1395 بود، که با در نظر گرفتن ملا کهای ورود و خروج، بیست نفر واجد شرایط ورود به مطالعه به روش نمون هگیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه )هفته ای یک جلسه شصت دقیقه ای( تحت آموزش به شیوه روان درمانی مبتنی برکیفیت زندگی قرار گرفتند اماگروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روا نشناختی ریف و مقیاس کیفیت زندگی درمانی استفاده گردید. داد هها با با بهره گیری از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج تجزیه کواریانس نشان داد آموزش روا ندرمانی مبتنی بر کیفیت زندگی منجر به افزایش معنادار عملکرد بهزیستی روا نشناختی )پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط بر محیط، زندگی هدفمند و رشد فردی( گروه آزمایش )P>0/ نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است.) 05 بحث و نتیجه گیری:این کودکان، با تاخیر در ارتباط و الگوهای ارتباطی کلیش های محدود خود، فشارهای روانی بسیاری را بر خانواده ها و به خصوص مادران وارد می کنند. بنابراین برنامه هایی جهت حمایت از خانواد هها و آموزش راهبردهای سلامت روانی ضروری میباشد.