بررسی رابطه سبک های دلبستگی با ابراز وجود در دانشجویان دانشگاههای کاشان

Abstract

چکیده پژوهش¬های انجام شده درباره نظریه دلبستگی، بیان¬گر اهمیت آن در ابعاد متعددی از زندگی افراد می¬باشد. بر طبق این نظریه، کیفیت دلبستگی تبیین¬کننده تفاوت¬های فردی در تنظیم روابط بین¬فردی می¬باشد. با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک¬های دلبستگی با ابرازوجود در دانشجویان انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه¬ی آماری، دانشجویان دانشگاههای کاشان در سال تحصیلی 91-90 بودند که از این تعداد، 400 نفر با شیوه نمونه¬گیری طبقه¬ایی انتخاب شدند. برای گردآوری داده¬ها از دو پرسشنامه سبک¬های دلبستگی هازن و شاور (AAI) و ابرازوجود گمبریل-ریچی (AI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از هر دو نوع آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش گام به گام) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن با ابرازوجود رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنین، بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا با ابرازوجود رابطه منفی معنادار مشاهده گردید. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون در دختران و پسران نیز بیانگر آن است که در تبیین متغیر ابرازوجود توسط سبک¬های دلبستگی، در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود ندارد .لذا نتایج این پژوهش همسو با یافته¬های پژوهش-های پیشین، نشان دهنده آن است که سبک¬های دلبستگی، واریانس متغیر ابراز وجود را به صورت معنادار پیش¬بینی می¬کنند.