بررسی رابطه ویژگی¬های شخصیتی، انگیزش پیشرفت و سبک¬های یادگیری در دانشجویان

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی، انگیزش پیشرفت و سبک های یادگیری بوده و طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 440 دانشجوی دانشگاه کاشان است که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد نظراز آزمون شخصیتی نئو (Neo)، پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمانز(AMQ) و پرسشنامه سبک های یادگیری(LSI) استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون نیز به منظور تحلیل داده ها استفاده شد. از یافته های پژوهش حاضر این بود که بین ویژگی های شخصیتی ، انگیزش پیشرفت و سبک های یادگیری رابطه وجود دارد. به این صورت که مفهوم سازی انتزاعی با روان رنجوری رابطه منفی و با برون گرایی و گشودگی رابطه مثبت دارد. آزمایشگری فعال با توافق پذیری رابطه منفی و با وظیفه مداری رابطه مثبت دارد و انگیزش پیشرفت تنها با مفهوم سازی انتزاعی رابطه معنادار دارد.از دیگر یافته های پژوهش حاضر این بود که ویژگی های شخصیتی، پیش بینی کننده شیوه های یادگیری هستند اما انگیزش پیشرفت، پیش بینی کننده شیوه های یادگیری نیست.