اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر اشتیاق تحصیلی و نشانه‌های بدریختی بدن در دانش‌آموزان

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر اشتیاق تحصیلی و نشانه‌های بدریختی بدن دانش‌آموزان بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی، با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه همراه با گروه گواه به شمار می‌رود. به این منظور تعداد 40 نفر از دانش‌آموزان دختر پایه ششم ابتدایی مشغول به تحصیل در مدارس کاشان در سال تحصیلی 99-1398 به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی 20 نفره جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت طرحواره درمانی قرار گرفت و گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. شرکت‌کنندگان، مقیاس اشتیاق تحصیلی و مقیاس اصلاح شده وسواس فکری عملی ییل براون برای بدریختی را در سه مرحله خط پایه، پس از آزمون و پیگیری دو ماهه تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک راهه تک متغیری با اندازه‎‌گیری مکرر و نرم‌افزار 21 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که نمرات گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در متغیرهای اشتیاق تحصیلی و بدریختی بدن تغییر یافته و در مرحله پیگیری این تفاوت حفظ شده است. بنابراین میتوان نتیجه‌گیری کرد که طرحواره درمانی به دلیل کارایی بالای آن، به خصوص هنگامی که به صورت گروهی برگزار می‌شود، ارزان بودن و پذیرش آن توسط دانش‌آموزان، راهبرد مؤثری برای افزایش اشتیاق تحصیلی و کمک به افراد دارای نشانه‌های بدریختی بدن می‌باشد.