اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر احساس تنهایی و کفایت اجتماعی نوجوانان دختر دارای نشانه‌های نوموفوبیا

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر احساس تنهایی و کفایت اجتماعی نوجوانان دختر دارای نشانه‌های نوموفوبیا انجام شد. روش پژوهش، نیمه­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه (99-98) در شهرستان کاشان تشکیل می‌دادند. تعداد 40 نفر از دانش‌آموزانی که در پرسشنامه‌ نوموفوبیا بالاترین نمره را کسب کرده بودند به صورت هدفمند گزینش و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش جایگزین شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌ نوموفوبیا (ییلدریم و کوریا، 2015)، پرسشنامه احساس ‌تنهایی اجتماعی-عاطفی (دی‌توماسو، برانن و بست، 2004) و پرسشنامه کفایت اجتماعی (پرندین، 1385) استفاده شد. برنامه آموزش مهارت‌های زندگی در 10 جلسه 1.5 ساعته برای اعضای گروه آزمایش اجرا گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته‌های حاصل نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی منجر به کاهش احساس‌ تنهایی و افزایش کفایت اجتماعی در دانش­آموزان دارای نوموفوبیا شده است (001/0p<). با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می‌گردد آموزش مهارت‌های زندگی در برنامه دانش‌آموزان دارای نوموفوبیا گنجانده شود.