حق بر آب سالم در اسناد بین‌المللی با تأکید بر تصفیه فاضلاب

چکیده مقاله

حق دسترسی به آب سالم، به‌عنوان یکی از حقوق بنیادین انسان‌ها، نقشی حیاتی در تحقق سلامت عمومی، امنیت غذایی و حفاظت از محیط زیست ایفا می‌کند. در شرایطی که بحران آب و آلودگی منابع آبی، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه مانند ایران، تهدیدی جدی برای زندگی شایسته انسان‌ها محسوب می‌شود، تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از پساب تصفیه‌شده به‌عنوان یک راهبرد اساسی برای مدیریت منابع آب و کاهش فشار بر منابع طبیعی، اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. اسناد بین‌المللی حقوق بشر، به‌ویژه میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، حق دسترسی به آب را نه‌تنها به آب آشامیدنی سالم، بلکه به امکانات دفع فاضلاب و خدمات بهداشتی مرتبط با آن گسترش داده است. در این راستا، تصفیه فاضلاب‌ها نه‌تنها به بهبود کیفیت منابع آب و جلوگیری از آلودگی‌های زیست‌محیطی کمک می‌کند، بلکه مانع از شیوع بیماری‌های واگیردار و ارتقاء سطح سلامت عمومی می‌شود. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی-توصیفی، به بررسی رابطه میان حق بر آب سالم و تصفیه فاضلاب در اسناد بین‌المللی حقوق بشر پرداخته و به تحلیل نقش این فرآیند در ارتقاء سلامت و توسعه پایدار در سطح جهانی و به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه می‌پردازد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که تصفیه فاضلاب و استفاده بهینه از پساب‌ها، نه‌تنها به‌عنوان یک راه‌حل اساسی برای بحران آب، بلکه به‌عنوان ابزاری کلیدی در تحقق حقوق انسانی و حمایت از محیط زیست در سطح جهانی مطرح است.