تعیین پتانسیل گیاھان شورپسند به عنوان منبع روغن

Abstract

با توجه به گستردگی مناطق شور در ایران، کشت و بھره برداری از گیاھان ھالوفیت و مقاوم به شوری تحت شرایطی که ھم آب و ھم خاک شور است می توانند گزینه ای مناسب در زمینه تولید littoralis و Suada fruticosa، Seidlitzia rosmarinus و استحصال روغن ھای گیاھی از گیاھان ھالوفیت و مقاوم به شوری باشد. ھدف از این مطالعه بررسی پتانسیل سه گونه نمک دوست به عنوان یک منبع روغن خوراکی و ھمچنین تجزیه و تحلیل کمی و کیفی روغن می باشد. بدین منظور، بذور سه گونه ھالوفیت از خاک ھای شور آران و بیدگل، ایران جمع آوری شد. Aeluropus Suada fruticosa، استخراج اسیدھای چرب توسط حلال در روش سوکسله انجام گردید و ھمچنین اسیدھای چرب توسط دستگاه گاز کروماتوگرافی آنالیز گردید. عملکرد روغن به دست آمده از 5.73 و 2 درصد محاسبه شد. با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل روغن به روش کروماتوگرافی گازی، بذر گونه ھای ھالوفیت ، به ترتیب 6.61 littoralis Aeluropus و Seidlitzia rosmarinus حاوی 16 اسید چرب بوده که عبارت از، اسیدچرب اشباع بوتیریک اسید، کاپروئیک اسید، کاپرلیک اسید، کاپریک اسید، لوریک اسید، میریستیک اسید، پالمتیک اسید و استئاریک اسید، آراشیدیک اسید و اسیدھای چرب غیراشباع میریستیک اسید، پالمیتولئیک اسید، اولئیک اسید، الایدیک اسید، لینولائیدیک اسید، لینولئیک اسید و لینولنیک اسید می باشند. نتایج نشان داد که بذور گیاھان شورپسند به ویژه سیاه شور می توانند به عنوان یک منبع روغن برای مصرف انسان استفاده گردد.