بررسی مقایسه¬ای مبانی نظری و عملی معنویت دینی با معنویت¬های نوظهور٬٬

Abstract

اصطلاح «معنویت» نزد دانشمندان اسلامی در معانی نظیر: ارزش¬های اخلاقی، دین، گرایشات غیبی و ملکوتی، سیر و سلوک، حالات عرفانی، شفای روحی و غیره به¬کار رفته است؛ لکن در بسیاری از معنویت¬ها¬ی نوپدید، این اصطلاح با هرگونه تفکری ظهور نموده است. اگر چه علیرغم اختلافات بنیادینی که در بسیاری از مصادیق این دو معنویت وجود دارد، وجوه مشترکی نیز نظیر: نوع دوستی، معنادار کردن زندگی، عشق ورزی، ملاطفت با دیگران و محیط زندگی، علاج رنج¬ها و مصائب و هدفمندی زندگی وجود دارند، لکن در مقایسه با معنویت اصیل دینی که بر مدار ثبوت و حقانیت است، می توان به اختلافات ماهوی و اساسی میان ایندو اشاره نمود. این مقاله با رویکردی نظری و بنیادین در صدد است تا به روشی تحلیلی و توصیفی و با گردآوری و بررسی منابع کتابخانه ای و استناد به مؤلفه های معنویت در متون دینی و مقایسه تطبیقی آن با برخی معنویات نوظهور، به تبیین حقیقت معنویت دینی و بررسی مبانی نظری و عملی ایندو نوع از معنویت و نیز منشأ پیدایش برخی از معنویت¬های نوظهور و تفاوت¬های ماهوی آن¬ در حوزه¬های «فطرت»، «معنای زندگی»و «عشق»، با معنویت حقیقی دینی شیعی بپردازد و به این نتایج دست یابد که عقل و فطرت، در صورتی‌که در راستای معرفت و عبودیتی حقیقی و اصیل جریان یابند، شکوفا می‌شوند، به زندگی معنایی روشن می¬دهند، عشق می¬آفرینند، موجب رهایی انسان از رنج گردیده و در نهایت به رستگاری و سعادت آدمی می‌انجامند.