تأثیر مبنای لایه لایه بودن معنا در قرآن در تفسیر واژههای از منظر علامه طباطبایی » سبع سموات « و » شهاب «

چکیده مقاله

مبنای اعتقاد به الیه الیه بودن معنا در تفسیر قرآن از منظر عالمة طباطبایی به این معناست که هر یک از صور و گونههای ترکیبی کالم الهی که امکان نگاه مستقل را داشته، میتواند از حجت و اعتبار تلقی گردد به گونهای که هر معنایی به افق و مرتبهای از فهم و درک اختصاص یابد. این نوشتار بر آن است تا تأثیر این مبنا را در تفسیر واژههای »سبع سموات« و »شهاب« در تفسیر »المیزان فی تفسیر القرآن« نشان دهد. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی ابتدا دیدگاه عالمة طباطبایی تبیین و سپس در ضمن آن به آراء مفسران دیگر پرداخته میشود تا از رهگذر آن مبنای عالمه در تفسیر این آیات نشان داده شود. با توجه به مبنای الیه الیه بودن معنا در قرآن، عالمة طباطبایی لفظ »شهاب« را در آیاتی که در آنها به رانده و مطرود شدن شیاطین اشاره دارد معنایی کنایی دانسته که مراد از آن، این است که شیاطین از ورود و نزدیکى به عالم باال ممنوع هستند. معنای »سبع سموات« نیز از نظر ایشان در دو قِسم آسمان مادی و آسمان معنوی دسته بندی میشود.