نویسندگان | عماد مرادی الاشلو,حمید رضا فهیمی تبار,پرویز رستگار جزی |
---|---|
نشریه | علوم حدیث |
نوع مقاله | Full Paper |
تاریخ انتشار | ۱۳۹۹/۱۲/۰۴ |
رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
نوع نشریه | الکترونیکی |
کشور محل چاپ | ایران |
نمایه نشریه | ISC |
چکیده مقاله
علمای امامیه برای ارزیابی روایات از دو اصطلاح صحیح و ضعیف استفاده می کردند و براساس قرائن، که یکی ازآن قرائن سند حدیث بود، به صحت و یا ضعف حدیثی حکم می کردند. تا اینکه نظریه تربیع احادیث توسط علّامه حلّی به کار گرفته شد. ایشان احادیث را بر اساس سلسله سند به چهار دسته«صحیح»، «حسن»، «موثق »و «ضعیف» تقسیم کرد. با توجه به انتقاد بسیاری از عالمان به این شیوه ارزیابی، در این پژوهش برآن شدیم تا به صورت آماری میزان پایبندی علّامه حلّی در عمل به وضع اصطلاحات جدید و سند محوری را به دست آوریم. بر اساس نتایج به دست آمده، ایشان در موارد بسیاری به اصطلاحات خود پایبند نبوده و تعداد احادیث ضعیفی که مورد عمل قرار داده، ازمجموع احادیث صحیح وحسن وموثق بیشتراست. بنابراین به رغم اینکه ایشان ازپیشگامان رویکرد سند محورانه به نقد حدیث است، این رویه را درکتابهایش درپیش نگرفته است
tags: علامه حلی سند محوری نقد حدیث عمل به حدیث تربیع حدیث