پیشنگری تغییرات شاخص دما و رطوبت در دهه های آتی با توجه به پدیده تغییر اقلیم بر اساس سناریوهای واداشت تابشی در یک اقلیم خشک

چکیده مقاله

مقدمه: از بزرگترین چالشها ی زیست محیطی قرن 21پدیده تغییراقلیم است که می تواند سبب بروز مشکلات بهداشتی زیادی گشته که از مهمترین آنها افزایش شیوع استرسهای گرمایی و اختلالات مربوطه در محیط های گرم روباز است. لذا این مطالعه با هدف پیش بینی و مدلسازی شاخص دما و رطوبت در دهه های آتی در یک اقلیم خشک انجام شده است. روش کار: پارامترهای جوی شامل دما ،حداقل دما و حداکثر رطوبت نسبی ایستگاه کرمان بعنوان نماینده اقلیم خشک طی 30 سال ) 1965الی (2005بطور روزانه از سازمان هواشناسی اخذ گردید. مدلسازی پارامترهای مذکور و محاسبه شاخص دما و رطوبت ) (THIبا استفاده از مدل گردش عمومی جو HadGM2-ESو مدل ریزقیاس کننده دینامیکی CORDEX و با درنظر گرفتن سه سناریوی مختلف واداشت تابشی شامل خوش بینانه، بینابینی و بدبینانه برای دهه های آتی )، سه دوره 30ساله از 2011تا (2099 انجام گردید. این مطالعه با کداخلاقی IR.IUMS.REC.1400.020در کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایران به ثبت رسیده است. یافته ها: نتایج مطالعه روند افزایشی برای پارامترهای دمای حداکثر و حداقل در سه دوره زمانی با استفاده از سه سناریوی استفاده شده نشان داد که این افزایش میزان دما در دهه های 2099-2071نسبت به دهه های گذشته محسوستر است. همچنین نتایج بیانگر روند افزایشی شاخص THIنسبت به دوره پایه براساس هر سه سناریو است بطوریکه میانگین نتایج بدستآمده با استفاده از این سناریوها به ترتیب افزایش 3/3 53/2، 11و /2درجه سانتیگراد را در میزان این شاخص تا پایان قرن اخیر نسبت به دهه های پایه نشان .داد نتیجه گیری: بطورکلی افزایش دما و شاخص موردبررسی در ایستگاه مورد مطالعه براساس هر سه سناریو باعث تغییراتی در آسایش حرارتی خواهدشد، بطوریکه ناراحتی حرارتی نه تنها در ماهها و فصول گرم، بلکه در سایر فصول نیز افزایش خواهد یافت. لذا توجه به اثرات نامطلوب پدیده تغییر اقلیم بر سلامتی افراد، باید در این زمینه برنامه ریزیهای مناسبی درنظر گرفته شود