نقش قابلیت های فرایندی مدیریت دانش در توانمندسازی ساختاری منابع انسانی )مورد مطالعه: دانشگاه علامه طباطبائی(

Abstract

امروزه اهمیت نیروی انسانی به عنوان برجستهترین عامل مزیت رقابتی، بر کسی پوشیده نیست. از سوی دیگر، تغییر ماهیت فعالیتهای سازمانها به کارهای دانشی موجب اهمیت یافتن روزافزون کاربرد مدیریت دانش در سازمانها شده است. از این رو سازمانهای موفق به شکل مستمری میزان تولید، نشر، تبادل و به کارگیری دانش در بین کارکنان خود را به وسیله روشهای مختلف، اندازه گیری و مورد ازریابی قرار می دهند تا از این طریق بتوانند راهکارهای نیل به اهداف سازمانی را کسب کنند. اغلب پژوهشهای پیشین در این حوزه، قابلیت های ساختاری مدیریت دانش را مدنظر قرار داده و به قابلیت های فرایندی مدیریت دانش کمتر توجه شده است. در این پژوهش بررسی تأثیر قابلیت های فرایندی مدیریت دانش بر توانمندسازی ساختاری منابع انسانی مدنظر است. دادههای این پژوهش از طریق پرسشنامه فرستاده شده برای 17 نفر از استادان و کارکنان دانشگاه علامه طباطبائی جمعآوری شده است. تحلیل دادهها نیز با استفاده از روش الگوسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حدأقل مربعات جزئی ) PLS ( انجام شده است. از دیگر نوآوریهای پژوهش میتوان به نوآوری روشی و استفاده از روش PLS اشاره کرد که نسبت به دیگر روشهای الگوسازی معادلات ساختاری مبتنی بر کوواریانس به دادههای کمتری نیاز دارد و با دادههای غیر نرمال نیز قابل اجرا است. نتایج پژوهش حاکی از تأثیر مثبت و معنادار مدیریت دانش بر توانمندسازی منابع انسانی است. در این میان، کاربرد دانش بیش از دیگر قابلیت ها، توانمندسازی ساختاری منابع انسانی را تحت تأثیر قرار میدهد. در نهایت، پیشنهادهایی برای مدیران و پژوهشهای آینده پژوهشگران ارائه شده است.