تحلیل نظری نحوه انتخاب مصالح در معماری حکیمانه مصداق: روستای سرآقا سید چهارمحال و بختیاری

Abstract

امروزه معماری شهر های ما بر کدام فضاها مبتنی است، به جز فضاهایی منهدم و تهی از مضمون که فقط و فقط بغل به بغل یکدیگر نشسته اند و ما را از نور زندگی بخش خورشید محروم میکنند. در حال حاضر فرآیندی برای انتخاب عناصر معماری و در این نوشتار مصالح مورد استفاده در فضای حرفه ای معماری وجود ندارد. در این مقاله با بررسی های انجام شده به این موضوع پی برده شده است که وجود هویت، طبیعت، و طب در معماری بومی توانسته است آنرا ماندگار و تا سالها پا برجا نگه دارد. تمامی موضوعات مطرح شده همان حکمت در معماری پیشینیان است، به این صورت که معمار بنا را جدای از طبیعت و حکمت خلقت آن نمیداند و معمار همچون حکیمی بنای خود را حکیمانه طراحی میکند. همان طور که در این مقاله به بخشی از معماری حکیمانه اشاره شده است که آن حکمت استفاده از مصالح در گوشه گوشه روستایی دور افتاده در استان چهار محال و بختیاری است. معمار با بررسی مزاج مصالح و تطبیق آن با فضا، مکان و عملکرد آنها به شکلی حکیمانه و هوشمندانه آنرا استفاده کرده است. پرسش اصلی این است که بر اساس مبانی نظری حکمت طبیعیات مصالح فضاهای مسکونی روستای سرآقا سید مبتنی بر چه شاخصه هایی انتخاب می شده است؟ روش پژوهش کیفی و در حوزه مبانی، مبتنی بر تحلیل محتوی متون مرتبط با حکمت طبیعیات در طب سنتی و استخراج شاخصه های انتخاب مصالح در فضاهای معماری مسکونی روستای سرآقا سید به صورت عام و به صورت اختصاصی در عملکردهای زیست این خانه ها مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته ها نشان داد که مصالح دارای مزاج هستند و معمار بومی با استفاده از الگوهای حکمی در سازو کار های نظری حکمت طبیعیات مصالح را انتخاب می نموده است.