درباره سیاست در اسلام: مطالعه‌ای غیر دولت-بنیاد

چکیده مقاله

چکیده

در این مقاله تلاش خواهمی کرد تا در یک مطالعه پدیدارشناسانه رابطه‌ای هستی شناختی میان شیوه‌های زندگی پیشا-تأملی یک مردم و سیاست برقرار کنیم که بتواند فهمی از هستی‌شناسی سیاسی در پیوند با مفهوم بنیادین شیوه‌های زندگی را ممکن کند. در این چارچوب تلاش خواهیم نمود تا نشان بدهیم چطور این نه دولت اسلامی، چه حاکم آن پیامبر اکرم(ص) یا امام معصوم(ع) باشد و چه فقیه شیعی یا خلیفه سنی، بلکه نفس مسلمان بوده در مقام یک شیوه زیست یا شکلی از خو کردن با جهان است که از دین مبین اسلام یک هستی سیاسی می‌سازد.ما بحث درباره شیوه‌های خو گرفتن در جهان و نظام خاص کنترل بدنی را که هویّت‎های سیاسی گوناگونی را می‌سازند با مطالعه درباره نماز و هم‌پیوندهای منطقی آن موردمطالعه قرار خواهیم داد. بنا داریم در نهایت نشان بدهیم که چطور نماز، مخصوصاً در مقام یک فریضه جمعی، شکلی از هویت‌یابی یا تمایزیابی سیاسی است. تلاش خواهیم کرد تا به مطالعه درباره نسبت مفهوم دوستی، در معنای ارسطویی آن و سیاست در پیوند با نماز بپردازیم. همین‌طور نشان خواهیم داد که چطور نماز،مانند دیگر فرایظ دینی، در مقام مناسباتی جمعی می‌تواند مبنای دموکراتیک شکل گیری هویّت سیاسی،یا چنان‌که در رادیکال دموکراسی شانتال موف می بینیم، مجموعه دوستان باشد. ما تلاش خواهیم کرد تا مفهوم نماز را به بن مایه تئوریکی برای صورت‌بندی مفهوم شیوه زیست مسلمانانه در یک قرائت سیاسی از اسلام تبدیل کنیم.