تاثیر آموزش خودگویی انگیزشی و مهارت های تصویرسازی ذهنی در ارتقاء عملکرد ورزشی بازیکنان فوتبال

Abstract

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش خودگویی انگیزشی و مهارت‌های روانی تصویرسازی ‌ذهنی در ارتقاء عملکرد ورزشی بازیکنان فوتبال انجام شد. 60 بازیکن پسر(20-28سال) به روش نمونه‌گیری در دسترس از بین تیم‌های نیمه‌حرفه‌ای فوتبال استان تهران انتخاب و به طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل(N1=N2=30) جایگزین شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. ابتدا عملکرد ورزشی، مهارت‌های‌ تصویرسازی و خودگویی بازیکنان به ترتیب با استفاده ابزارهای فهرست وارسی رفتار (1391)، مهارت های روانی (1385) و مهارت خودگویی (1390) اندازه‌گیری شدند سپس مهارت‌های تصویرسازی و خودگویی در 14جلسه گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد و گروه کنترل فقط مهارت‌های فنی را تحت نظر مربی تمرین کردند. بعد از مداخلات، عملکرد ورزشی آزمودنی‌ها دوباره اندازه گیری شد. دو هفته بعد به منظور تعیین ماندگاری مداخلات، عملکرد آزمودنی‌ها در مرحله پیگیری اندازه‌گیری و داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و t استودنت تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش خودگویی انگیزشی و مهارت‌های تصویرسازی ذهنی می توانند عملکرد‌های "پاس‌دادن، حفظ و کنترل توپ و گرفتن توپ از حریف" را بطور معناداری افزایش دهند. همچنین نتایج نشان داد که اثر مداخلات در مرحله پیگیری ماندگار بوده است. نتایج شواهدی را پیشنهاد می‌کند که برنامه آماده‌سازی روانی مبتنی بر خودگویی انگیزشی و مهارت‌های تصویرسازی روش مناسبی برای ارتقاء سطح عملکرد بازیکنان فوتبال است. لذا به منظور بهبود سطح آمادگی‌روانی و عملکرد فرآیندی بازیکنان فوتبال، لازم است زمینه بکارگیری برنامه آماده‌سازی روانی بازیکنان فراهم شود.