پیش¬بینی نشخوار ذهنی بر اساس حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی با نقش میانجی سبک زندگی در زنان مبتلا به بیماری ام. اس

Abstract

سابقه و هدف: ام. اس بیماری مـزمن خودایمنی است که میلـین سیسـتم عصـب مرکـزی تخریب می‌شود و بخش‌هایی از بدن به ¬تدریج توانایی و تعادل خود را از دست می¬دهند. پژوهش حاضر با هدف پیش¬بینی نشخوار ذهنی بر اساس حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی با نقش میانجی سبک زندگی در زنان مبتلا به بیماری ام. اس انجام شد. مواد و روش¬ها: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 158 زن مبتلا به بیماری ام. اس در انجمن بیماران ام. اس در شهر تهران در سال 1401 انتخاب شدند و پرسشنامه‌های نشخوار ذهنی Nolen-Hoeksema and Morrow، حساسیت اضطرابی Reiss and et al ، ناگویی هیجانی Bagby and et al و سبک زندگی لعلی و همکاران را تکمیل کردند. داده¬ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی بوسیله SPSS نسخه 26 و تحلیل مسیر بوسیله Lisrel نسخه 10 تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی با نشخوار ذهنی همبستگی مثبت و سبک زندگی با نشخوار ذهنی همبستگی منفی دارد (001/0p<). سبک زندگی در رابطه بین حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی با نشخوار ذهنی نقش میانجی دارد (001/0p<). نتیجه¬گیری: نتیجه گرفته شد که حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی از طریق سبک زندگی، نشخوار ذهنی زنان مبتلا به بیماری ام. اس را بیشتر تبیین می‌کنند. بنابراین به متخصصان حوزه درمان ام. اس پیشنهاد می‌شود برای کاهش نشخوار ذهنی زنان مبتلا به بیماری ام. اس به نقش متغیرهای حساسیت اضطرابی و ناگویی هیجانی توجه کنند و سبک زندگی سالم را در آنان ارتقاء دهند.