ارزیابی شاخص‌های کفایت فضایی نور روز و قرارگرفتن در معرض نور خورشید سالانه در یک ساختمان اداری دوطبقه واقع در شهر مشهد مجهز به شیشه‌های هوشمند ترموتروپیک

Abstract

باتوجه‌به مصرف بیش از حد سوخت‌های فسیلی به‌ویژه در بخش ساختمان و افزایش میزان مصرف برق، روزبه‌روز بر اهمیت استفاده از منابع انرژی طبیعی به‌خصوص نور طبیعی افزوده می‌گردد. به طور خاص استفاده از پنجره‌های بزرگ در نما یکی از راهکار‌ها جهت استفاده هر چه بیشتر از نور روز است؛ اما مشکلاتی مانند تابش بیش از حد در تابستان و در پی آن خیرگی و افزایش بار سرمایشی رو داراست. جهت رفع این مشکل از شیشه‌های ترموتروپیک که بسته به دما به حالت مات یا شفاف در می‌آیند استفاده می‌شود. در این پژوهش ابتدا مدل‌سازی ساختمان در نرم‌افزار راینو و افزونه گرس‌هاپر صورت پذیرفته و شبیه‌سازی‌های نور توسط افزونه کلایمت استودیو انجام شده است. شیشه‌های دو‌جداره شفاف و شیشه‌های ترموتروپیک به لحاظ شاخص‌هایsDA و ASE و میانگین روشنایی با یکدیگر مقایسه شده است. مشخص گردید که مقدارsDA در شیشه ترموتروپیک در مقایسه با شیشه دو‌جداره شفاف در طبقه همکف 9/50 درصد و در طبقه اول 19 درصد کاهش داشته است. مقدار ASE برای شیشه ترمو‌تروپیک در مقایسه باحالت دوجداره شفاف در طبقه همکف 9/26 و در طبقه اول 4/30 درصد کاهش‌یافته است. میانگین روشنایی نیز در حالت دوجداره شفاف به ترتیب 6/78 و 76 درصد کاهش‌یافته است.