نویسندگان | علی فتح اللهی -محمدحسن صانعی پور -محسن قاسم پور- لیلا السادات مروجی |
---|---|
نشریه | قرآن و طب |
شماره صفحات | ۸۰-۸۷ |
نوع مقاله | Original Research |
تاریخ انتشار | ۱۳۹۹-۰۹-۳۰ |
رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
نوع نشریه | چاپی |
کشور محل چاپ | ایران |
چکیده مقاله
چکیده: (۸۱۷ مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر نقد و بررسی اعتبار تفسیر علمی معاصر با تکیه بر جایگاه عقل و علم در اندیشه آیت الله جوادی آملی بود.
مواد و روش ها: کاربست روش تجربی در تبیین مضامیین قرآنی در دوره معاصر بعد از تحولات تفسیری معطوف به کوشش های سیدجمال الدین اسدآبادی، براساس زمینه های خاص و عام صورت پذیرفته است. این روش موافقان و مخالفانی دارد و هر دو دسته نیز برای خود دلایلی دارند.
یافته ها: آیت الله جوادی آملی از مفسرانی به شمار می رود که با روش تفسیر علمی متعارف، آنگونه که کسانی مانند طنطاوی و اسکندرانی به کار می برند موافقت ندارد. چنین می نماید ریشه اختلاف ایشان به روش تفسیری علمی معهود، به عواملی چند مربوط می شود: نخست تعریفی که ایشان از تفسیر علمی دارند و در مرحله بعد مبانی و قواعدی که برای تفسیر قرآن به خصوص در مورد آیاتی که ناظر به مسائل طبیعت و هستی شناختی است، مربوط است. این مقاله این موضوع را به روش توصیفی – تحلیلی مورد واکاوی قرار می دهد.
نتیجه گیری: برخی از نویسندگاه اعجاز علمی قرآن را حمل بر تفسیر علمی دانسته اند درحالی که چنین تلقی صحیح و معتبر نمی باشد، اعجاز علمی تنها در تعداد انگشت شماری از سوره ها بشکل واضح آمده است که حتی نیازی به مفسر هم ندارد در حالی که تفسیر علمی یک رویکرد هست که با پیش داوری نسبت به قرآن سعی در آشتی نشان دادن علوم جدید با آن دارد. بنابرین، تاکید جوادی آملی بر اعجاز علمی قرآن به معنای تفسیر علمی نیست و با آن تفاوت هایی ماهوی زیادی دارد.
واژههای کلیدی: تفسیر علمی، جوادی آملی، روش تفسیری، نقد روش تفسیر علمی
tags: تفسیر علمی، جوادی آملی، روش تفسیری، نقد روش تفسیر علمی