| Authors | Zeinab Omidi - Seyed Kamaleddin Mousavi |
|---|---|
| Journal | Applied studies in social sciences & sociology |
| Presented by | University of Kashan |
| Paper Type | Full Paper |
| Published At | ۲۰۲۲/۸/۲۴ |
| Journal Grade | Scientific - promoting |
| Journal Type | Typographic |
| Journal Country | Iran, Islamic Republic Of |
Abstract
تحقیق پیش رو نگاهی به آخرین وضعیت طلاق در استان تهران و شهرهای آن دارد، موضوعی که ضرورت پرداختن به آن
را می باید در روند رو به رشد طلاق در پایتخت بویژه در دهه اخیر دانست. طلاق همچنان از مهم ترین آسیب های
اجتماعی کشور است و به روز رسانیِ شناخت ها در این رابطه می تواند زمینه مناسبی را برای درک بهترِ ابعاد مساله و
تصحیح برداشت ها و باورهای قالبی از آن فراهم کرده و به ارتقای فرهنگ جامعه و سالم سازی محیط به ویژه پیشگیری از
پیامدهای طلاق یاری رساند. نوع پژوهشحاضر از نوع تحقیقات توصیفی و روش تحقیق نیز روش مطالعه اسنادی و
کتابخانه ای است. علت اصلی در انتخاب این روش وجود شرایط اپیدمیک بیماری کرونا و دشواری انجام پیمایش در میان
افراد جامعه طی یکی دوسال اخیر بوده است. بررسی داده های سالنامه های آماری 2981 نشان می دهند میزان - 89
عمومی طلاق در استان تهران بطور جدی بالاتر از میانگین کشوری است. اکثر طلاق های این استان در فصل تابستان
بویژه مرداد ماه رخ می دهند. دیگر آنکه کمترین میزان طلاق در فصل بهار، بویژه فروردین ماه صورت گرفته و نقطه اوج
طلاق ها هم برای مردان و هم زنان در سنین 93 تا 93 سالگی قابل ملاحظه است. بعلاوه، حجم بالایی از طلاق در زن و
شوهرهای هم سن و یا با یکی دو سال تفاوت سنی به نفع شوهر صورت گرفته است. پس از این گروه، میزان طلاق در زن
وشوهرهایی که بیش از 21 سال سابقه زندگی زناشویی داشته اند نیز حجم قابل توجهی را تشکیل می دهد، واقعیتی که
شایسته تامل و تحقیقات موشکافانه تری در آینده خواهد بود..