نگاهی به کاربرد و جایگاه گویش ابوذیدآبادی در بین گویشوران

چکیده مقاله

بدون شک، زبان یکی از کلیدیترین عناصر شکلگیری هویت انسانهاست و تعامل زبان با مذهب، ملیت، نژاد، قومیت و جنسیت، در عصر جهانیسازی و انقلاب اطلاعاتی، هویتهای قومی و فردی را بسیار متحول کرده است. اگرچه زبانها و گویشهای هر ملت نشاندهندهی اصالت و فرهنگ آن ملت است اما در بسیاری از مناطق دنیا مردم آنقدر که به یادگیری زبانهای خارجی مخصوصا انگلیسی اهمیت میدهند، به یادگیری و حفظ زبان بومی خود اهمیت نمیدهند. در سالهای اخیر مشاهده شده است که خانوادهها تمایل کمتری به یاد دادن گویشهای محلی خود به کودکانشان دارند و ترجیح میدهند که فرزندانشان در خانه و مدرسه با زبان فارسی معیار صحبت کنند. مقاله حاضر به بررسی میزان استفاده نوجوانان و جوانان از گویش محلیشان در منطقه ابوزیدآباد آران و بیدگل میپردازد. دراین پژوهش 75 دانشآموز دختر و 75 دانشآموز پسر 31 تا 35 سال شرکت کردند. در پرسشنامههای توضیحشده کوشش شده است تا عوامل دخیل بر زوال گویش این منطقه بررسی شود. نتایج حاصل از بررسیها مورد تحلیل قرار گرفت. براساس آمارهای به دستآمده شرکتکنندگان پسر بیشتر از شرکتکنندگان دختر از گویش ابوزیدآبادی در مدارس و مکانهای عمومی استفاده میکنند و میان حفظ گویش و اهمیت به هویت بومی رابطه معناداری وجود دارد.