شهروندی و رفاه اجتماعی

چکیده مقاله

رفاه و تأمین اجتماعی به عنوان ابزار استقرار تأمین و عدالت اجتماعی در کشورهای جهان دارای جایگاه با اهمیتی می باشد. به طوریکه در اکثر کشورهای جهان نظام رفاه و تأمین اجتماعی به عنوان یکی از بخش های کلیدی به شمار می رود. این امر ضرورت خود را در جوامعی که پویا بودن را ملاک خود قرار می دهند بیشتر آشکار می نماید. زیرا تأثیر رفاه اجتماعی در افزایش میزان بهره وری و کارایی و نیز توسعه جامعه بیش از پیش خود را بر جامعه تحمیل می کند. اگر نیروی انسانی و منایع انسانی شرط توسعه و پیشرفت باشد، به ناچار باید رفاه اجتماعی آنها نیز در نظر گرفته شود. یکی از مهمترین مفاهیم مرتبط با رفاه اجتماعی محرومیت و نابرابری و فقر در جامعه می باشد که همواره مورد نظر جامعه شناسان بوده است. به طوریکه جامعه شناسان معتقدند رفاه اجتماعی شهروندان زمانی محقق می گردد که میزان نابرابری اجتماعیو محرومیت و به تبع آن فقر در جامعه کاهش یابد. همواره در مباحث مربوط به شهروندی و رفاه اجتماعی رویکردهای اصلی مطرح می باشد. به عبارت دیگر در رابطه با رفاه اجتماعی و چگونگی تأمین آن برای اعضاء و قشر های جامعه، دیدگاه ها و نظریه های کلی وجود دارد که معمولاً از خصوصیات اخلاقی و فکری جوامع شرقی و غربی سرچشمه می گیرد و در اصل بیانگر شیوه های تفکر و سیاست های متفاوت در تنظیم زندگی اجتماعی و تأمین رفاه اجتماعی است. در این نوشتار ضمن پرداختن به مفاهیم شهروندی و رفاه اجتماعی به سازو کارهای تأمین رفاه اجتماعی شهروندان اشاره شده است.