ارتباط افسردگی و کیفیت زندگی در پرستاران: کاربرد مدل تحلیل مسیری

چکیده مقاله

مقدمه: پرستاران به دلیل ماهیت کاری همیشه مستعد به خطر افتادن سلامت یشان هستند. پرستارانی که از سلامت روانی و جسمی مناسب برخوردار نباشند، به درستی قادر نخواهند بود که مراقبت های مطلوبی از بیماران به عمل آورند. هدف: این مطالعه با هدف شناسایی عوامل مؤثر با افسردگی و کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان شهر ایلام بوده که با استفاده از مدل تحلیل مسیری اجرا گردیده است. مواد و رو شها: این مطالعه از نوع مقطعی می باشد، که روی همه پرستاران شاغل در بیمارستا نهای شهر ایلام در سال ) 1390 ا( ا نجام شده است. پرسشنام ههای استاندارد افسردگی بک 21 سوالی ) BDI= Beck Depression Inventory ( و کیفیت زندگی Short form-QOL12( ( و پرسشنامه متغیر های دموگرافیک برای گردآوری داد هها بکار رفت. برای آزمون مدل علیتی، تحلیل مسیری به کار گرفته شد. برای انجام تحلیل مسیری افسردگی و کیفیت زندگی مدل علیتی فرضی این مؤلف هها طراحی و با استفاده از آنالیز رگرسیون چندگانه، مدل نهایی مؤلف ههای افسردگی و کیفیت زندگی ترسیم گردید. در این مطالعه متغیر افسردگی به عنوان متغیر وابسته و سایر متغیرهای مورد بررسی به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شدند و در برنامه SPSS18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافت هها: بر طبق مدل نهایی تحلیل مسیری، مهمترین متغیرهای تأثیرگذار بر افسردگی به ترتیب،ب عد روانی کیفیت زندگی) 28 %( وضعیت تاهل) 25 % (،ب عد جسمی کیفیت زندگی) 24 %(، شیفت شب ) 18 %(، سن) 16 %(، و اضافه کاری) 12 %( بوده که تاثیر مستقیم متغیرهای ذکر شده بر مؤلفه افسردگی در پرستاران بیش از تأثیر غیر مستقیم آنها از طریق بعد روانی و بعد جسمی؛ کیفیت زندگی م یباشد. همچنین مدل مؤلف ههای افسردگی و کیفیت زندگی این مطالعه ) 48 %( از تغییرات متغیر افسردگی را نسبت به متغیرهای مستقل در مدل تبیین نمود. نتیج هگیری: برنام هریزی توسط مدیران پرستاری در جهت افزایش سطح بعد روانی پرستاران، توجه به تحکیم پای ههای خانواده مثل ازدواج، کم کردن و توزیع تعداد ساعات کار و همچنین کم کردن ساعات کار در شیفت شب برای پرستاران م یتواند باعث کم شدن افسردگی و افزایش کیفیت زندگی در آنها شود.