نظام معنایی سلامت دربسترتجربه زیسته زنان نابینا و کم بینا

Abstract

سلامت و مفهوم¬سازی آن در بین نابینایان و کم‌بینایان به علت درهم¬تنیدگی سلامت و معلولیت و نیز تجربیات منحصربه‌فرد آنها، موضوع مهمی است. این پژوهش با روش پدیدارشناسی، مفهوم سلامت در بستر تجربه¬ی زیسته¬ی زنان نابینا و کم¬بینای شهر کاشان را بررسی می¬کند. در این راستا با استفاده از نمونه¬گیری هدفمند با ملاک اشباع نظری، 25 نفر از زنان نابینا و کم¬بینا برای انجام مصاحبه¬های عمیق انتخاب‌شده‌اند. سپس با استفاده از تحلیل کلایزی و استخراج کدهای مناسب، دو مضمون اصلی با عناوین ادراک چند ساحتی سلامت و راهکارهای ابراز سلامتی در مواجه با ناسالم¬پنداری جامعه به‌دست‌آمده است؛ به¬طوری¬که مضمون ادراک چندساحتی سلامتی نزد زنان نابینا و کم¬بینا مضامین فرعی روان سالم، بهزیستی اجتماعی، معنویت¬گرایی و سلامت جسمانی را دربر¬دارد. مضمون راهکارهای ابراز سلامتی در مواجه با ناسالم¬پنداری جامعه نیز حاوی مضامین فرعی مدیریت بدن و آراستگی، تلاش برای نشان دادن استقلال در امور فردی و اجتماعی، خود اثبات¬گری، تلاش برای کارآمدی، ابراز نکردن بیماری و درد در اجتماع و مدیریت روابط (هاله¬پوشی، تعامل سازنده) است. ادراک چندساحتی سلامتی، بیانگر مفهوم سلامت نزد زنان نابینا و کم¬بیناست که پس از پذیرش نابینایی یا کم¬بینایی و توجه به سایر ابعاد سلامت شکل می¬گیرد و ادراک زنان نابینا و کم¬بینا از سلامتی نشان¬گر مساوی نبودن مفهومی معلولیت و سلامت است. همچنین راهکارهای ابراز سلامتی در مواجه با ناسالم¬پنداری جامعه نشان¬دهنده¬ی اقدامات و تلاش¬های این زنان برای نشان دادن توانایی و سلامتی¬شان در جامعه است.