پایداری و ناپذیرایی در شعر محمود درویش و علی موسوی گرمارودی

چکیده مقاله

ادبیات تطبیقی یکی از مهم ترین مباحثی است که امروزه با اهداف و حوزه فعالیت خود توانسته توجه پژوهشگران را به خود جلب کند. مطالعه شباهت ها و تفاوت های فرازمانی و فرافرهنگی جزو حوزه های پژوهش تطبیقی است. محمود درویش و علی موسوی گرمارودی دو شاعر نام آشنای ادبیات پایداری هستند که یکی در فلسطین و دیگری در ایران بر ضد چپاول ها و ستم ها مبارزه و نامشان را در صحنه های مقاومت ثبت کردند، از مردم و برای مردم گفتند، در کنارشان ایستادند و رسیدن به آرمان آزادی را به آن ها نوید دادند. دعوت به مبارزه، ایستادگی، ایثار در کنار امید به از بین رفتن ظلم وستم با تکیه بر عمل علیه باطل، سازه اصلی فعال ترین و زیباترین سروده هایشان را تشکیل می دهد. این نوشتار در پی آن است تا موضوع پایداری را در شعر این دو شاعر به بوته تطبیق کشاند و در کنار ارج نهادن به صلابت و صفای کلام این دو شاعر به واکاوی اندیشه ها و افکار آن ها در عرصه مقاومت بپردازد..