اساس فیزیولوژیک و مولکولی پیری پوست و راه های پیشگیری و درمان آن

Abstract

پوست که وسیعترین عضو بدن انسان میباشد دارای دو عملکرد اصلی محافظت و جلوگیری از ورود مواد ناخواسته است و دارای سه لایهی اصلی به نامهای اپیدرم، درم و هیپودرم میباشد. پروتئینهای اصلی پوست کلاژن، کراتین و الاستین میباشند. کلاژن سبب استحکام بافت درم، کراتین سبب عایق بودن پوست در برابر آب و الاستین سبب ایجاد خاصیت کشسانی آن میشوند. پوست انسان برخلاف دیگر اعضای بدن دچار پیری بیرونی نیز میگردد که فاکتور های مختلفی از جمله پرتوهای یونیزه کننده، تغذیهی نامناسب و ... در ایجاد روند پیری پوست نقش دارند. تنباکو نیز که نقش برجستهای در تولید استرسهای اکسیداتیو دارد، با القای متالو پروتئیناز ماتریکسی باعث اختلال در بیوسنتز کلاژن میشود. در فرایند پیری، فیبروبلاستها قادر نخواهند بود سنتز کلاژن را به درستی انجام دهند و این به دلیل مهار رونویسی ژن COL1A1 در افزایش مسیر NF-kB است. از انواع مختلف فیتومولکول در داروهای پوستی استفاده میشود که میتوانند بصورت موضعی و خوراکی استفاده شوند. از داروهایی مثل رتینوئید، آلفا هیدروکسی اسید و ... در درمانهای ترکیبی و سیستماتیک استفاده میشود. برخی از ترکیبات گیاهی نیز با تاثیر بر فعالیت MMP-1 و سرکوب تولید ROS ها میتوانند تاثیرات ضد پیری خود را اعمال نمایند. با وجود استفاده از تمامی این ترکیبات اما هنوز مسیرها و ترکیبات زیادی وجود دارند که باید روی آنها کار شود.