پیشینه، مکانیسم و فیزیولوژی اعتیاد و تاثیر ورزش در درمان آن (با رویکرد بررسی تاثیر بر مسیرهای دوپامینرژیک)

Abstract

بیماری اعتیاد یک بیماری اصلی، مزمن و عصبی است که در اثر عواملی ژنتیکی، فیزیولوژیک و اجتماعی، رشد و بروز پیدا میکند. 1دوپامین در مغز نقش پیامرسان عصبی دارد و در مغز چندین مسیر دوپامینی وجود دارد که مسیرهای دوپامینرژیک نامیده میشوند. دوپامین مهمترین نقش را در ایجاد لذت و پاداش دارد. افزایش دوپامین در مناطق خاصی از مغز که به مرکز پاداش معروفاند در فرد ایجاد حس سرخوشی (پاداش) میکند، به همین دلیل داروهای دوپامینرژیک به صورت عمده مورد سوء استفاده قرار گرفته و سبب اعتیاد می گردند. 2اعتیاد سبب افزایش لحظه ای دوپامین و لذت و در بلند مدت سبب کاهش گیرنده های دوپامین و افزایش ولع مصرف میگردد. ورزش نیز سبب تعدیل دوپامین و گیرنده های آن میشود. به طور خاص اثر ورزش منظم هوازی با شدت متوسط به تکرار گزارش شده است