بیومارکرهای زخم پای دیابتی

Abstract

زخم پای دیابتی (diabetic foot ulcer) یکی از عوارض مزمن اصلی دیابت شیرین و علت عمده ناتوانی و مرگ و میر بیماران دیابتی است. تشخیص سریع زخم پای دیابتی موجب کاهش مدت زمان بستری شدن و جلوگیری از ناتوانی و مرگ و میر بیماران می گردد. بیومارکرهای التهابی مانند پروکلسی تونین، پنتراکسین-3، پروتئین واکنشی C (CRP)، اینترلوکین ها و فاکتور نکروز تومور-α (TNF-α)برای تشخیص زود هنگام بیماری و همچنین تشخیص زخم پای دیابتی عفونی از غیر عفونی پیشنهاد شده اند. با پیشرفت فناوری زیستی کارایی بیومارکر های جدیدی مانند میکرو RNA ها نیز در تشخیص و هدف درمانی زخم پای دیابتی مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه مروری این بیومارکر ها معرفی و محاسن و محدودیت هر روش مورد بررسی قرار خواهد گرفت.