شبیه سازی عددی استفاده از جت‌ برخوردی در هواگرمکن های خورشیدی به منظور افزایش انتقال حرارت

Abstract

در این تحقیق به اثر استفاده از جت برخوردی در افزایش انتقال حرارت هواگرمکن خورشیدی پرداخته شده است. لذا هواگرمکنهای خورشیدی با صفحات جاذب تخت و موجدار برای دوره تناوبهای ،20/0125 ،40/025 80/05 و 160/1 میلیمتر با حضور جت برخوردی و بدون آن در اعداد رینولدز ،2500 3500 و 4500 بررسی شده است. همچنین دامنهی 2/5 و 5 میلیمتر برای هندسههای بدون جت برخوردی مورد تحلیل قرار گرفته، و بهترین آن برای هندسه با جت برخوردی استفاده شده است. در شبیه سازی معادالت حاکم به روش حجم محدود از الگوریتم کوپل و گسستهسازی مرتبه دوم برای انفصال مشتقات معادالت حاکم استفاده شده است. اعداد بیبعد ناسلت، ضریب اصطکاک، معیار ارزیابی عملکرد حرارتی و راندمان حرارتی به عنوان پارامترهای تاثیرگذار مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاکی از این موضوع است که با کاهش دوره تناوب و افزایش دامنه، انتقال حرارت بهبود خواهد یافت. همچنین هواگرمکن خورشیدی بدون جت برخوردی با صفحهی جاذب موجدار با دوره تناوب 20/0125 میلیمتر و دامنهی 5 میلیمتر بیشترین معیار ارزیابی عملکرد به مقدار 1/86 را داشته است و هواگرمکن خورشیدی مجهز به جت برخوردی نازل در صفحات جاذب موجدار با دوره تناوب 20/0125 میلیمتر باالترین معیار ارزیابی عملکرد به مقدار 1/91 را دارند. بنابراین این هندسه بهترین معیار ارزیابی عملکرد را در مقایسه با کلیهی هندسههای مورد بررسی را دارا میباشد.