مدلسازی و ارزیابی اصول نوشهر گرایی در محلات مرکزی شهر کاشان

Abstract

مهمترین مسئله بافت کهن را میتوان عدم پاسخگویی بافت قدیم به نیازهای زندگی معاصر دانست. این بافتها به علت ویژگیهای خاص میتوانند بهعنوان فرصتی کمنظیر بر توسعه پایدار شهر نقشی مؤثر ایفا کنند، یکی از راهکارهای اصلی در این زمینه میتواند رویکرد نوشهرسازی باشد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اصول نوشهرسازی در محلات مرکزی شهر کاشان میباشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است و ابزار اصلی گردآوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته میباشد. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 382 به و همچنین SPSS از طریق نرمافزار T دست آمد. جهت تجزیهوتحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه از آزمون استفادهشده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که Amos برای مدلسازی معادلات با استفاده از نرمافزار شاخصهای نوشهر گرایی در محلات مرکزی کاشان در وضعیت مطلوبی قرار ندارند، لیکن تفاوت معناداری ازنظر شاخصهای نوشهر گرایی در دو بافت جدید و قدیم وجود دارد. در بین اصول نوشهر گرایی، مجموع نما 0 بیشترین تأثیر رادارند و شاخص مشارکت به دلیل عدم نظرسنجی / گرهای توقفگاه با وزن رگرسیونی 98 مسئولین در امور مربوط به محله کمترین نقش را در بین اصول نوشهر گرایی داراست.