بررسی تأثیر مشاهده ی آفرینش جهان هستی بر گردشگر معنوی با رویکرد نهج البلاغه

چکیده مقاله

با سیرى در تاریخ و مرور احوال بزرگان علم و اخلاق مشاهده می گردد بسیارى از چهره‌هاى پرفروغ جوامع بشرى براى نیل به فضایل اخلاقى و دسترسى به معارف عالى بشرى و سرچشمه لایزال حقیقت سفرها کرده‌اند تا نفس سرکش و خام در پیج و خم و فراز و فرودهاى زندگى و سفر پخته شود،. ناخالصى‌ها و ناپاکى‌هاى جان و روح در پالایشگاه سفر و دیدن اوضاع طبیعت صاف گردد و خشونت خلق به لطافت اخلاق بدل شود، خود را بشناسد تا به عظمت آفریننده پى برد. .به همین دلیل، در کتب آسمانى و اخلاقى و دیوان شعرا، مضمون‌هائى نیکو و عبارت‌هائى آموزنده در مورد آثار سفر بر تعالى روح و اخلاق انسان آمده است.. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی – اسنادی به بررسی تأثیر مشاهده ی آفرینش جهان هستی بر گردشگر معنوی با رویکرد نهج البلاغه می پردازد. نتایج حاکی از آن است گردشگر معنوی گردشگری است که به سفر در زمین و تأمل در باب آفرینش پرداخته و هر لحظه نعمات پروردگار را سپاس می گوید و آثار سفر را از طریق روح و روان جلا داده شده دریافت می کند. در حقیقت این سیر و سلوک عارفانه ای است که بین بنده و معبود شکل گرفته و همه منجر به کمال انسانی می گردد.