گستره عصمت از منظر علامه طباطبایی

چکیده مقاله

یکی از دقیقترین ابعاد عصمت پیامبران مسئله عصمت از سهو خطاست. هرچنـد قسم خاصی از سهو، بازتـاب گسـتردهای میـان فقهـا و متکلمـان دارد، دربـاره ابعـاد دیگر این مسئله، مانند عصمت پیامبران در امور عادی، اجتمـاعی و حکـومتی بـه ارائه نظریات کلی بسـنده شـده اسـت. مقالـه حاضـر مـیکوشـد بـا روش توصـیفی ـ تحلیلی و به شیوه مطالعه کتابخانهای و میدانی، دیدگاه علامه طباطبـایی را در ایـن زمینه گزارش و بررسی کند. پژوهش حاضر نشان خواهد داد نظر علامه طباطبایی در رابطه با عصمت پیامبران از خطا و نسیان در امـور خـارج از شـریعت، بـا نظـر مشهور متکلمان شیعی همخوانی ندارد. ایشان عصمت از خطا و نسیان را امری خارج از ادله عصمت میشمارد و معتقد است ادله عصـمت ایـن امـور را اثبـات نمـیکنـد؛ بنابراین برهانی نیز بر آن اقامه نکرده است. ایشان در موارد گوناگون نهتنها از امکـان خطا بلکه وقوع آن در غیر پیامبر اکرم خبر داده است. ادله عقلی و نقلی و شـواهد تاریخی، ناتمام بودن نظر علامه را آشکار میکند