رابطه بین تصویر بدن و سازگاری در بیماران مبتلا به سرطان پستان: نقش میانجی شفقت به خود و تاب آوری روان شناختی

Abstract

سابقه و هدف: سرطان پستان، شایع‌ترین سرطان در زنان و اولین علت مرگ ناشی از سرطان در آنان است. در بازماندگان این سرطان، عوامل متعددی در سازگاری با بیماری نقش دارند. از این رو، پژوهش حاضر به بررسی نقش میانجی شفقت به خود و تاب¬آوری روانشناختی در رابطه بین تصویر بدن با سازگاری در بیماران مبتلا به سرطان پستان پرداخت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان تحت درمان در بیمارستان فوق تخصصی آیت الله یثربی شهر کاشان در سال 1401 بودند که تعداد 202 نفر از میان آنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از مقیاس تصویر بدن بیماران مبتلا به سرطان، مقیاس شفقت به خود-فرم کوتاه، مقیاس تاب آوری -فرم کوتاه و ﻣﻘﻴﺎس ﺳﺎزﮔﺎری رواﻧﻲ - اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎری استفاده شد. داده ها با روش بوت استراپ با استفاده از نرم افزار24 AMOS تحلیل شدند. نتایج: ارزیابی مسیرهای مستقیم نشان داد اثر تصویر بدن بر شفقت به خود و تاب آوری روانشناختی معنادار است (۰1/۰p<). همچنین اثر مستقیم شفقت به خود و تاب آوری روانشناختی بر سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری معنادار است (۰5/۰p<). ارزیابی مسیرهای غیر مستقیم حاکی از این بود که شفقت به خود و تاب آوری روانشناختی رابطه بین تصویر بدن و سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری را به طور کامل میانجی می¬کنند(۰1/۰p<). نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند شفقت به خود و تاب آوری می تواند برای افزایش سازگاری روانی-اجتماعی بازماندگان سرطان پستان مفید باشند. مطالعات طولی و تجربی آتی در نمونه‌های متنوع‌تر برای تأیید جهت‌گیری علی این روابط و گسترش این یافته‌ها مورد نیاز است.