مدل ساختاری اهمال¬کاری تحصیلی بر اساس تاب¬آوری تحصیلی با نقش میانجی اضطراب اجتماعی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل ساختاری اهمال¬کاری تحصیلی بر اساس تاب¬آوری تحصیلی با نقش میانجی اضطراب اجتماعی در دانش¬آموزان بود. مطالعه حاضر از نوع مطالعات همبستگی- به روش مدل‏یابی معادلات ساختاری بود. جامعه¬ آماری در این پژوهش شامل دانش¬آموزان دوره متوسطه شهرستان تیران و کَروَن استان اصفهان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین(2016) و با روش نمونه‏گیری خوشه¬ای تصادفی 322 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده¬¬های پژوهش شامل پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی(APQ) سواری (1390)، پرسشنامه تاب‏آوری تحصیلی(ARQ) ساموئلز(2004) و سیاهه اضطراب اجتماعی(SPIN) کانر و همکاران(2000) بود. تحلیل آماری داده‏ها با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت. یافته-های پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم تاب¬آوری تحصیلی و اضطراب اجتماعی بر اهمال¬کاری تحصیلی معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد که اضطراب اجتماعی در رابطه بین تاب¬آوری تحصیلی با اهمال¬کاری تحصیلی نقش میانجی و معنادار دارد. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود(066/0=RMSEA و 05/0>P-value) و 75 درصد اهمال¬کاری تحصیلی به ‌وسیله تاب¬آوری تحصیلی با نقش میانجی اضطراب اجتماعی ‏تبیین می‏شود. بنابراین اهمال¬کاری تحصیلی دانش¬آموزان متاثر از تاب¬آوری تحصیلی و اضطراب اجتماعی است. از این یافته می‌توان برای طراحی مداخله و رویکرد جامع کاهش اهمال¬کاری تحصیلی در جامعه دانش¬آموزان استفاده کرد.