ارتباط بین ویژگی‌های شخصیتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی: نقش میانجی رفتارهای خودمراقبتی

Abstract

مقدمه: کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی یکی از مسائلی است که می‌تواند تحت تأثیر عوامل متعددی قرار بگیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ویژگی¬های شخصیتی با کیفیت زندگی بیماران قلبی با میانجی¬گری رفتارهای خودمراقبتی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری است. از بین بیماران قلبی مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های قلب شهر تهران ،300 نفر از بیماران قلبی مراجعه‌کننده به بیمارستان جم و کلینیک تخصصی قلب و عروق بوستان به روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌های پنج عاملی نئو (کاستا و مک کری،1989)، پرسشنامه کیفیت زندگی (ویر و شربورن،1992) و پرسشنامه رفتار خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلب (جارسما و همکاران،2003) به‌کاربرده شد. یافته¬ها: نتایج نشان داد الگوی پیشنهادی پژوهش حاضر از برازش مطلوبی برخوردار است و رفتارهای خودمراقبتی رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی (روان رنجوری و وجدانی بودن) و کیفیت زندگی را میانجی می‌کند. نتیجه‌گیری: این نتایج تلویحات مهمی برای عملکرد بالینی و تحقیقات در زمینه روانشناسی سلامت بیماران قلبی دارد و نیاز به توسعه رویکردها و مدیریت بهتر این بیماران را در رفتارهای خودمراقبتی نشان می‌دهد.